20
ÓSANNGJARNT?
ÓSANNGJARNT?
„Þetta er svo ósanngjarnt,“ sagði ágæt kunningjakona mín um fráfall Engilbjartar. Kannski er það bara orðhengilsháttur hjá mér en ég hef tilhneigingu til að tengja sanngirni við ákvarðanir þar sem gert er á hlut einhvers. Tilviljanir eru í mínum huga hvorki sanngjarnar né ósanngjarnar.
Að vísu skal ég viðurkenna að ef ríkasti maður Íslands fengi stærsta happdrættisvinning ársins gæti mér orðið á að segja: „Nei heyrðu, þetta er ekki sanngjarnt!“ En ef það væri ósanngjarnt ættum við að bæta úr því með því að banna efnafólki að taka þátt í happdrætti. Við gerum það ekki, jafnvel þó að við viljum útrýma ósanngirni.
Ég held að þetta sé ekki orðhengilsháttur. Ósanngjarnt er svo stórt orð. Það er mikil byrði að hafa verið beittur ósanngirni. Það framkallar reiði. Það er hægt að sætta sig við að tapa hlutkesti þar sem sanngirni er gætt, en það er nánast ómögulegt að sætta sig við að tapa vegna þess að einhver svindlaði. Ef við segjum að tilviljanakennd áföll séu ósanngjörn erum við að gefa í skyn að það hafi verið svindlað á okkur og ég held að það geti gert okkur óþarflega erfitt fyrir.