"Hrunsa mín!" "Já, Engla mín?" Upphaf á samtali eða afruglun í miðju samtali. Smá glott, ákveðni og húmor. Alltaf stutt í hláturinn.
Man alltaf þegar ég sá Engilbjörtu fyrst. Það var um borð í Romeo í fyrstu ferð okkar Skarpa til Jeddah og hún var að koma sér fyrir með Óla sínum í miðröð til að ná hvíld í löngu flugi. Við lærðum aðferðina seinna en þarna fannst mér þetta frekar kúl og fannst þau flott par. Kynntumst svo betur og betur svolítið seinna - í flugum, stoppum og partíum. Þá áttaði ég mig fljótt á því hvaða gimsteinn þessi stelpa var. Man eftir fimlegum balletthreyfingum sem skinu í gegnum demóið. Jólastoppið okkar í Manila var eitt uppáhalds og oft rifjað upp. Lagið "Creep" verður alltaf Engilbjartar eftir þá ferð.
Man sambúðina okkar á sveitabýlinu í Englandi. Keyptum saman gamlan bláan Volvo sem við kölluðum Keikó og keyrðum í bæinn á vídeóleiguna þar sem við leigðum Friends og horfðum á þátt eftir þátt á standby í sveitinni. Við héldum með Rachel og Skarpi hélt með Ross.
Man þegar við fórum í partí og ætluðum bara að vera stutt en svo var klukkunni breytt um klukkutíma og þá fannst okkur kjörið að djamma fram á morgun. Þegar Engilbjört fór heim í frí og þegar hún kom loksins til baka tók ég buguð á móti henni fyrir utan húsið eftir sambúð með þremur köllum. Það lék hún endurtekið eftir, með viðeigandi og vel ýktum svipbrigðum mínum og skellihló.
Man síðustu flugferðina okkar saman. Vorum orðnar ábyrgar mömmur og tókum vikudvöl í Höfðaborg full alvarlega - "litlu mömmurnar". Það sem hún var stolt af strákunum sínum.
Man allar góðu stundirnar. Mikið sem mér þykir vænt um eitt af síðustu samtölunum okkar þar sem við fórum yfir vináttuna okkar, hvernig við náðum alltaf saman og hversu ruglaðar við vorum að hittast ekki oftar.
Man þig alltaf elsku Engla mín, hreinskiptna, heiðarlega, ljúfa, einlæga, jarðbundna, fyndna, skemmtilega og fallega vinkonu.
Megi allar heimsins góðar vættir vaka yfir strákunum þínum.
Þín,
Hrund (Hrunsa)
Man alltaf þegar ég sá Engilbjörtu fyrst. Það var um borð í Romeo í fyrstu ferð okkar Skarpa til Jeddah og hún var að koma sér fyrir með Óla sínum í miðröð til að ná hvíld í löngu flugi. Við lærðum aðferðina seinna en þarna fannst mér þetta frekar kúl og fannst þau flott par. Kynntumst svo betur og betur svolítið seinna - í flugum, stoppum og partíum. Þá áttaði ég mig fljótt á því hvaða gimsteinn þessi stelpa var. Man eftir fimlegum balletthreyfingum sem skinu í gegnum demóið. Jólastoppið okkar í Manila var eitt uppáhalds og oft rifjað upp. Lagið "Creep" verður alltaf Engilbjartar eftir þá ferð.
Man sambúðina okkar á sveitabýlinu í Englandi. Keyptum saman gamlan bláan Volvo sem við kölluðum Keikó og keyrðum í bæinn á vídeóleiguna þar sem við leigðum Friends og horfðum á þátt eftir þátt á standby í sveitinni. Við héldum með Rachel og Skarpi hélt með Ross.
Man þegar við fórum í partí og ætluðum bara að vera stutt en svo var klukkunni breytt um klukkutíma og þá fannst okkur kjörið að djamma fram á morgun. Þegar Engilbjört fór heim í frí og þegar hún kom loksins til baka tók ég buguð á móti henni fyrir utan húsið eftir sambúð með þremur köllum. Það lék hún endurtekið eftir, með viðeigandi og vel ýktum svipbrigðum mínum og skellihló.
Man síðustu flugferðina okkar saman. Vorum orðnar ábyrgar mömmur og tókum vikudvöl í Höfðaborg full alvarlega - "litlu mömmurnar". Það sem hún var stolt af strákunum sínum.
Man allar góðu stundirnar. Mikið sem mér þykir vænt um eitt af síðustu samtölunum okkar þar sem við fórum yfir vináttuna okkar, hvernig við náðum alltaf saman og hversu ruglaðar við vorum að hittast ekki oftar.
Man þig alltaf elsku Engla mín, hreinskiptna, heiðarlega, ljúfa, einlæga, jarðbundna, fyndna, skemmtilega og fallega vinkonu.
Megi allar heimsins góðar vættir vaka yfir strákunum þínum.
Þín,
Hrund (Hrunsa)