Elsku besta Böttan okkar. Það er óraunverulegt að sitja hér og skrifa um þig minningargrein. Sársaukinn nístir í gegnum merg og bein. Við, stubbarnir þrír, höfum fylgst að alla tíð, í gegnum súrt og sætt, og tilhugsunin um að þú sért ekki hér lengur er óhugsandi. Núna erum við alltaf að bíða eftir að þú birtist og heilsir okkur með þínu ómótstæðilega fallega brosi. Við erum tómar og hjartað er brostið. Allt er breytt.
Við vorum fullar af von og trú um að þú myndir komast í gegnum þessi alvarlegu veikindi. Ákveðnari og duglegri konu er einfaldlega ekki hægt að finna. Við vorum vissar um að þegar við kæmum til ykkar Óla myndi það veita þér aukakraft. Svo sterk var trúin. Það var ótrúlega gott að sjá þig og sú staðreynd að þú varst svona vel vakandi ýtti undir trú okkar um að þetta myndi hafast. Skellurinn kom daginn eftir. Við gengum yfir á spítalann, þegjandi. Við vissum að við yrðum aldrei tilbúin. Þetta er það erfiðasta sem við höfum tekist á við og svo óraunverulegt að við værum þarna til að halda í höndina á þér síðasta spölinn. Þakklæti er okkur þó efst í huga. Þakklæti fyrir að hafa komist til þín í tæka tíð. Þakklæti fyrir að hafa verið til staðar fyrir þig og elsku Óla þinn og þakklæti fyrir að fá að hughreysta þig og segja þér allt sem við þurftum að segja áður en leiðir skildi. Við vorum með þér til enda og það tekur enginn frá okkur.
Þú varst ein af þessum einstöku. Hlý, traust, skemmtileg, fyndin og sú allra besta vinkona sem nokkur getur eignast. Við verðum alltaf stoltar af því að þú hafir valið okkur til að vera þínar nánustu vinkonur og munum alla tíð varðveita minninguna um okkar einstaka samband. Við þrjár virkuðum alltaf. Þessi yndislega vinátta byrjaði þegar þú baðst Hildi að leiða þig inn í kennslustofuna fyrsta daginn í sex ára bekk. Inga bættist svo í stubbahópinn okkar nokkrum árum seinna. Segja má að við höfum leiðst alla tíð síðan.
Hlátur, LaMinnÞinn, snakk, ídýfa, súkkulaðikaka og Grease. Það var allt sem þurfti og ekki vantaði húmorinn. Stundum höfðu eiginmennirnir orð á því að þeir skildu ekki orð af því sem við værum að segja þegar við vorum saman og allar að tala nánast á sama tímanum. Innskotin endalaus í frásagnir her annarrar og hlátrasköll þess á milli, þetta gat verið mjög ruglingslegt. En við skildum alltaf hver aðra og það er það sem skiptir máli. Núna er svo dýrmætt hvað við vorum duglegar að hittast og spjalla. Að tala hefur alltaf verið mjög auðvelt fyrir okkur og ótrúlegt hvað okkur entist aldrei tíminn til að fara yfir allt sem við vildum fara yfir. Einhvern veginn vorum við alltaf eins, breyttumst ekkert og nutum þess alltaf að vera saman. Endalausir hittingar, saumaklúbbar, ferðalög, óvissu- og sumarbústaðaferðir með saumó. Gleði og hlátur fylgdi okkur alltaf. Þannig vorum við fjölskyldan sem við völdum okkur. Elsku Engilbjört, við kveðjum þig með sorg og trega en brosið þitt og hláturinn lifir með okkur um ókomna tíð.
Elsku Óli, Guðni og Kári, þið eigið okkur alltaf að.
Ástarkveðjur,
Hildur og Inga
Við vorum fullar af von og trú um að þú myndir komast í gegnum þessi alvarlegu veikindi. Ákveðnari og duglegri konu er einfaldlega ekki hægt að finna. Við vorum vissar um að þegar við kæmum til ykkar Óla myndi það veita þér aukakraft. Svo sterk var trúin. Það var ótrúlega gott að sjá þig og sú staðreynd að þú varst svona vel vakandi ýtti undir trú okkar um að þetta myndi hafast. Skellurinn kom daginn eftir. Við gengum yfir á spítalann, þegjandi. Við vissum að við yrðum aldrei tilbúin. Þetta er það erfiðasta sem við höfum tekist á við og svo óraunverulegt að við værum þarna til að halda í höndina á þér síðasta spölinn. Þakklæti er okkur þó efst í huga. Þakklæti fyrir að hafa komist til þín í tæka tíð. Þakklæti fyrir að hafa verið til staðar fyrir þig og elsku Óla þinn og þakklæti fyrir að fá að hughreysta þig og segja þér allt sem við þurftum að segja áður en leiðir skildi. Við vorum með þér til enda og það tekur enginn frá okkur.
Þú varst ein af þessum einstöku. Hlý, traust, skemmtileg, fyndin og sú allra besta vinkona sem nokkur getur eignast. Við verðum alltaf stoltar af því að þú hafir valið okkur til að vera þínar nánustu vinkonur og munum alla tíð varðveita minninguna um okkar einstaka samband. Við þrjár virkuðum alltaf. Þessi yndislega vinátta byrjaði þegar þú baðst Hildi að leiða þig inn í kennslustofuna fyrsta daginn í sex ára bekk. Inga bættist svo í stubbahópinn okkar nokkrum árum seinna. Segja má að við höfum leiðst alla tíð síðan.
Hlátur, LaMinnÞinn, snakk, ídýfa, súkkulaðikaka og Grease. Það var allt sem þurfti og ekki vantaði húmorinn. Stundum höfðu eiginmennirnir orð á því að þeir skildu ekki orð af því sem við værum að segja þegar við vorum saman og allar að tala nánast á sama tímanum. Innskotin endalaus í frásagnir her annarrar og hlátrasköll þess á milli, þetta gat verið mjög ruglingslegt. En við skildum alltaf hver aðra og það er það sem skiptir máli. Núna er svo dýrmætt hvað við vorum duglegar að hittast og spjalla. Að tala hefur alltaf verið mjög auðvelt fyrir okkur og ótrúlegt hvað okkur entist aldrei tíminn til að fara yfir allt sem við vildum fara yfir. Einhvern veginn vorum við alltaf eins, breyttumst ekkert og nutum þess alltaf að vera saman. Endalausir hittingar, saumaklúbbar, ferðalög, óvissu- og sumarbústaðaferðir með saumó. Gleði og hlátur fylgdi okkur alltaf. Þannig vorum við fjölskyldan sem við völdum okkur. Elsku Engilbjört, við kveðjum þig með sorg og trega en brosið þitt og hláturinn lifir með okkur um ókomna tíð.
Elsku Óli, Guðni og Kári, þið eigið okkur alltaf að.
Ástarkveðjur,
Hildur og Inga