Það er sárt að kveðja Engilbjörtu, hún hafði einstakt nafn og var einstök kona, sem hafði blik í auga og engil í brosi sem töfraði okkur. Nafn hennar rímaði við nafn Herbjartar, tengdamóður hennar, og þegar hún féll frá var Engilbjört sú sem mátti reiða sig á.
Engilbjört gat verið ákveðin og lét skoðanir sínar óhikað í ljós í okkar hópi, og stóð fast á sínu meðan hægt var. En við vissum að þetta var meðfætt keppnisskap og þegar leik lauk var slegið á létta strengi. Alltaf var hún vel tilhöfð og glæsilega til fara, fríð og með sitt bjarta bros.
Hún var ákaflega stolt af sonum sínum og hugsaði vel um þá, tók ríkulega mark á því sem þeir lögðu til málanna og skein þar í móðureðlið, sem var svo sterkt í hennar skapgerð.
Fjölskylduboðin einkenndust vitaskuld m.a. af því að það þurfti mikinn mat, og á áramótum var alltaf tekin fram áætlunin frá síðasta ári. Hana skráði Engilbjört og geymdi til að hægt væri að vega og endurmeta hver þörfin væri í stöðugt stækkandi hópi okkar. Og svo þurfti að skipta með sér verkum. Það var gott og gefandi að eiga samstarf við hana og alltaf mátti treysta því sem hún sagði og tók að sér. Það var líka aðdáunarvert hve þau Ólafur voru samhent og samstiga í starfi og leik. Með þeim ríkti mikið jafnræði. Hún hafði alltaf gott til málanna að leggja án þess að trana sér fram og var jákvæð í þeim verkefnum sem fjölskyldunni voru lögð í fang.
Góðar minningar eru gulli betri og síðustu jól voru engin undantekning. Við hjónin gáfum börnum og tengdabörnum leikhúsferð og var tekinn frá dagur til að fara saman. Sú sýning var viku áður en hún veiktist og af sérstökum ástæðum þurfti hún að yfirgefa hópinn strax að lokinni sýningu og kvaddi okkur hvert og eitt með sérstökum virktum. Það má segja að þetta hafi verið síðasta kveðjustundin og dýrmæt sú minning sem hún gaf okkur þarna í lok skemmtilegrar samveru. Þarna kvöddum við hana svo glæsilega á háum hælum og í pelsinum og af henni geislaði eins og endranær, og hún á leið í sumarbústað með vinkvennahópnum. Það var dýrmætt að geta heimsótt hana í Gautaborg og sjá blikið í augum hennar áður en hún var kölluð á braut svo löngu fyrir aldur fram.
Við kveðjum og þökkum góðum Guði fyrir samfylgdina við Engilbjörtu.
Samúðarkveðja til ykkar elsku feðgar, megi góður Guð blessa ykkur og leiða svo að góðar minningar geymist og lýsi bjart inn í framtíðina.
Guðni Þór og Guðrún Lára, Melstað
Engilbjört gat verið ákveðin og lét skoðanir sínar óhikað í ljós í okkar hópi, og stóð fast á sínu meðan hægt var. En við vissum að þetta var meðfætt keppnisskap og þegar leik lauk var slegið á létta strengi. Alltaf var hún vel tilhöfð og glæsilega til fara, fríð og með sitt bjarta bros.
Hún var ákaflega stolt af sonum sínum og hugsaði vel um þá, tók ríkulega mark á því sem þeir lögðu til málanna og skein þar í móðureðlið, sem var svo sterkt í hennar skapgerð.
Fjölskylduboðin einkenndust vitaskuld m.a. af því að það þurfti mikinn mat, og á áramótum var alltaf tekin fram áætlunin frá síðasta ári. Hana skráði Engilbjört og geymdi til að hægt væri að vega og endurmeta hver þörfin væri í stöðugt stækkandi hópi okkar. Og svo þurfti að skipta með sér verkum. Það var gott og gefandi að eiga samstarf við hana og alltaf mátti treysta því sem hún sagði og tók að sér. Það var líka aðdáunarvert hve þau Ólafur voru samhent og samstiga í starfi og leik. Með þeim ríkti mikið jafnræði. Hún hafði alltaf gott til málanna að leggja án þess að trana sér fram og var jákvæð í þeim verkefnum sem fjölskyldunni voru lögð í fang.
Góðar minningar eru gulli betri og síðustu jól voru engin undantekning. Við hjónin gáfum börnum og tengdabörnum leikhúsferð og var tekinn frá dagur til að fara saman. Sú sýning var viku áður en hún veiktist og af sérstökum ástæðum þurfti hún að yfirgefa hópinn strax að lokinni sýningu og kvaddi okkur hvert og eitt með sérstökum virktum. Það má segja að þetta hafi verið síðasta kveðjustundin og dýrmæt sú minning sem hún gaf okkur þarna í lok skemmtilegrar samveru. Þarna kvöddum við hana svo glæsilega á háum hælum og í pelsinum og af henni geislaði eins og endranær, og hún á leið í sumarbústað með vinkvennahópnum. Það var dýrmætt að geta heimsótt hana í Gautaborg og sjá blikið í augum hennar áður en hún var kölluð á braut svo löngu fyrir aldur fram.
Við kveðjum og þökkum góðum Guði fyrir samfylgdina við Engilbjörtu.
Samúðarkveðja til ykkar elsku feðgar, megi góður Guð blessa ykkur og leiða svo að góðar minningar geymist og lýsi bjart inn í framtíðina.
Guðni Þór og Guðrún Lára, Melstað