Við vorum harmi slegin þegar við fengum þær fréttir frá Svíþjóð að hún Engilbjört, kær vinkona okkar, væri dáin, langt fyrir aldur fram.
Við vissum að bráð veikindi hennar væru alvarleg. Við fundum á Óla að það gæti brugðið til beggja vona, þótt alltaf væri hann jákvæður og bjartsýnn á að allt færi vel, eins og við hin.
En svo þegar fréttin barst um að vinkona okkar og eiginkona náins og góðs vinar væri dáin fylltumst við tómleika og sorg, sérstaklega fyrir hönd hennar sjálfrar, Óla og drengjanna þeirra tveggja, Guðna Þórs og Kára Freys.
Það er enginn undir það búinn að náinn vinur deyi svona sviplega í blóma lífsins. Höggið sem fylgir því að fá fréttir af slíku andláti er óskaplega þungt og sárt.
Engilbjört var tekin frá okkur alltof fljótt. Hún átti svo margt eftir ógert. Sérstaklega með Óla og strákunum, en líka okkur hinum.
Hún Engilbjört bar nafn með rentu. Yndisleg kona, eiginkona, móðir og vinur. Það sá Óli um leið og hann kynntist henni. Hún var engillinn hans og um þann engil samdi hann lag sem hann flutti á sinn einstaka hátt á brúðkaupsdaginn þeirra. Sú stund var falleg og eftirminnileg öllum sem þá samglöddust þeim hjónum og hrifust með.
Óli og Engilbjört eru hluti af okkar nánasta vinahópi. Þann vinskap má rekja allt til Verslunarskólaáranna. Á hann hefur aldrei borið nokkurn skugga, enda betri og samhentari vini en þau tvö ekki hægt að hugsa sér.
Við minnumst með miklu þakklæti allra góðu stundanna með Engilbjörtu, heima hjá þeim Óla, hérlendis og erlendis. Þær stundir hefðu átt að verða svo miklu, miklu fleiri. Það er bæði sárt og óraunverulegt að hugsa til þess að svo verði ekki.
Við fylgdumst af aðdáun með því hversu vel hann Óli stóð með Engilbjörtu þegar veikindin riðu yfir. Við dáðumst að æðruleysi hans, væntumþykju og ást í hennar garð. Það hlýtur að hafa verið Engilbjörtu huggun harmi gegn að eiga svo einstakan eiginmann sér við hlið við þessar erfiðu aðstæður og ekki síður svo góðan föður drengjanna þeirra, Guðna Þórs og Kára Freys, sem Óli hefur haldið utan um, styrkt og stutt á þessum miklu sorgartímum í þeirra lífi.
Betri mann en hann Óla Teit gat Engilbjört ekki fundið.
En nú er hún Engilbjört dáin. Við syrgjum hana af öllu hjarta, með hlýju og miklu þakklæti. Kær minningin um Engilbjörtu mun lifa í hjörtum okkar alla tíð.
Elsku vinir, Óli Teitur, Guðni Þór og Kári Freyr. Guð gefi ykkur styrk á þessum erfiðu tímum. Okkar vinátta mun lifa áfram. Við sendum ykkur, fjölskyldu ykkar og vinum okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Engilbjartar.
Birna Bragadóttir og Sigurður Kári Kristjánsson
Við vissum að bráð veikindi hennar væru alvarleg. Við fundum á Óla að það gæti brugðið til beggja vona, þótt alltaf væri hann jákvæður og bjartsýnn á að allt færi vel, eins og við hin.
En svo þegar fréttin barst um að vinkona okkar og eiginkona náins og góðs vinar væri dáin fylltumst við tómleika og sorg, sérstaklega fyrir hönd hennar sjálfrar, Óla og drengjanna þeirra tveggja, Guðna Þórs og Kára Freys.
Það er enginn undir það búinn að náinn vinur deyi svona sviplega í blóma lífsins. Höggið sem fylgir því að fá fréttir af slíku andláti er óskaplega þungt og sárt.
Engilbjört var tekin frá okkur alltof fljótt. Hún átti svo margt eftir ógert. Sérstaklega með Óla og strákunum, en líka okkur hinum.
Hún Engilbjört bar nafn með rentu. Yndisleg kona, eiginkona, móðir og vinur. Það sá Óli um leið og hann kynntist henni. Hún var engillinn hans og um þann engil samdi hann lag sem hann flutti á sinn einstaka hátt á brúðkaupsdaginn þeirra. Sú stund var falleg og eftirminnileg öllum sem þá samglöddust þeim hjónum og hrifust með.
Óli og Engilbjört eru hluti af okkar nánasta vinahópi. Þann vinskap má rekja allt til Verslunarskólaáranna. Á hann hefur aldrei borið nokkurn skugga, enda betri og samhentari vini en þau tvö ekki hægt að hugsa sér.
Við minnumst með miklu þakklæti allra góðu stundanna með Engilbjörtu, heima hjá þeim Óla, hérlendis og erlendis. Þær stundir hefðu átt að verða svo miklu, miklu fleiri. Það er bæði sárt og óraunverulegt að hugsa til þess að svo verði ekki.
Við fylgdumst af aðdáun með því hversu vel hann Óli stóð með Engilbjörtu þegar veikindin riðu yfir. Við dáðumst að æðruleysi hans, væntumþykju og ást í hennar garð. Það hlýtur að hafa verið Engilbjörtu huggun harmi gegn að eiga svo einstakan eiginmann sér við hlið við þessar erfiðu aðstæður og ekki síður svo góðan föður drengjanna þeirra, Guðna Þórs og Kára Freys, sem Óli hefur haldið utan um, styrkt og stutt á þessum miklu sorgartímum í þeirra lífi.
Betri mann en hann Óla Teit gat Engilbjört ekki fundið.
En nú er hún Engilbjört dáin. Við syrgjum hana af öllu hjarta, með hlýju og miklu þakklæti. Kær minningin um Engilbjörtu mun lifa í hjörtum okkar alla tíð.
Elsku vinir, Óli Teitur, Guðni Þór og Kári Freyr. Guð gefi ykkur styrk á þessum erfiðu tímum. Okkar vinátta mun lifa áfram. Við sendum ykkur, fjölskyldu ykkar og vinum okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Engilbjartar.
Birna Bragadóttir og Sigurður Kári Kristjánsson